Cesare Pavese, Tezer Özlü aracılığı ile tanıştığım değerli bir yazar, stoacı. "Yalnız Kadınlar Arasında" romanı, ilk okuduğum; "Yaşama Uğraşı"nda, bu kitaptan gururla bahsediyor.
Asıl bahsetmek istediğim Pavese'nin yaşama uğraşı ama saygısızlık olacak diye dokunamıyorum.
...
Kitaptaki son tarihten sadece sekiz gün sonra "eylem"e geçip intihar ettiğini bilmek sayfaları çevirirken korku veriyor. Sanki sayfaları çevirmez isen, değerli bir adamcağız ölmeyecekmiş gibi oluyor. İlk kez bir kitabın sayfalarını çevirirken utandım.
İntihar fikri 28 Mayıs'ta anılıyor. 26 Ağustos'ta ise Cesare diye biri yok!
Kitap boyunca sayfalarda dolaşan ince fikirler, yaşama ve üretme kaygısı, edebi eleştiler öylesine içten ve değerli ki insan Cesare'a inanamıyor. Birçok posterlik cümle, "hayata katmalık" bakış açıları elde ediliyor bu günlükten.
...
Cesare'ın bir anlam bulamayışı-ani bir ün sonrası boşluk-imkansız aşk üçgeninden ölümle çıkması saygıyla karşılanabilir.
Peki sonra?
22 Eylül 2015
Ankara
