Bir günde iki yazı paylaştığım ilk gün kutlu olsun! Ancak bu günü kutlamamıza engel olan cahil beyinler... Unutmayacağız, bizim çocuklarımız, torunlarımız da unutmazsa elbet anlaşılır derdimiz.
...
En büyük kuzenim ve tek evli kuzenim değerlidir. Bunu buraya neden yazdın demeyin, geliyor devamı. Sohbet ederken benim kitap seti almam konusunda konuşuyorduk. Niçe'nin bütün kitaplarını alamadığım için üzüldüğümü söylüyordum. Bana demişti ki: Ben de üzülüyordum ama boşa üzülme. Bende bir kısmı vardı, eşimde de diğer kısmı vardı. Evlenince birleştirdik ve bütün kitaplarına sahip olduk. Mühim olan kitap okuyan eş bulmak.
O gün düşünmüştüm kitap okuyan biri çıkar mı karşıma diye... Çıkıp çıkmadığını şimdi açıklamak sansasyonel bir haber olur akraba gündemimde. Bu nedenle bekliyorum.
Konuya geri dönüyorum. Kitaplığımda kendimce değerli kitaplar toplayarak çocuklarıma bırakabileceğim anlamlı bir "şey"im olsun istiyordum, tabi ki yeterli değildi. Ancak umutlarımı yeşerten katkılar sundu Değerli bana. Kitaplıklar birleştiğinde sanırım mükemmel bir birikim çıkacak meydana.
Bu birleşmenin adımlarından birini bugün okudum ve de bugün bitirdim. Muhteşemdi.
Camus'yü çok duymuş, adına çok yazı okumuştum ama hiç kendisiyle tanışmak nasip olmamıştı. Bu harika eserle merhaba demek kısmetmiş, iyi ki dedim.
Kitap kısacık olmasına rağmen içinde barındırdığı...
Saçmalamayayım. Koca Camus kitabını size oturup "Ay şöyle iyi, bak vallahi bir de böyle iyi." diyerek anlatacak halim yok.
Değerli ile konuşurken kendinden çok şey bulduğunu ve insanların çoğuna temas edeceğini düşündüğü bir kitap olduğunu söylemişti. Ne kadar haklı olduğunu gördüm. "Düşüş" öyle dokunuyor ki hayatınıza aslında ne kadar sıradan olduğunuzu fark edip rayların üzerinde gitmekten başka çareniz olmadığı hissini duyuyorsunuz. Öte yandan da uyanma isteği...
Ülkemizde uyanmak ne mümkün bilemem.
Bekle bizi Norveç.
...
Ha gelelim tavsiye kısmına. Tavsiye eder misin diye sormanız bile hata. Okumadan ölmemek gerek.
İyi okumalar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder