Nerden çıktı deme sevgili blog. Deme öyle. Seviyorum işte!
Birkaç hafta önce keşfettiğim çok eğlenceli, güzel, düşündürücü ve en mühimi bana fikirler veren birkaç blog vardı. Haftalarca, günlerce ve yıllarca herhangi bir yeni yazı, görüntü, fotoğraf vs paylaşılmadığını görünce hüzünlenmiştim, kimseyle paylaşmamıştım. Şimdi daha çok içime dert oldu sana yazayım dedim.
Bir gün bu blogu yazmayı bırakıp gidersem -ki öyle bir ihtimal var mı bilmiyorum- üzülürüm bak! Sahiden üzülürüm. Biz seninle ne günler yaşadık sevgili blok. İlk yazdığım günü hatırlıyorum da... Yalan söylemeyeyim hatırlamıyorum.
Ama ben aşkımı, kızgınlığımı, mutluluğumu, ilklerimi ve en mühimi duygularımı seninle paylaştım sevgili blog. Seni öyle bir çırpıda silip atamam.
Hep bilgisayarımı açtığımda kal böyle bir köşede. Engelleseler de seni, ben sana hep yazılar yazayım, kimse okumasa da olur ben kendi kendime çalar oynarım. Yeter ki sen bana hep sayfanı açık tut.
Bak şimdi geniş açıdan bakarsak tek istikrarlı ve "adam gibi" dostum da sen oluyorsun ha! Bu da garip. Dostluk nedir ki zaten. Her neyse felsefe yapmıyorum.
Doğru anladın! Bu sıralar mutluyum. Böyle yüzümde "garfiyıld" gülümsemesi varken dolaşıyorum etrafta. Dilimde Mirkelam ve Kargo ortak yapımı "Lavanta" var. ( http://fizy.com/#q/mirkelam+lavanta )Daha ne olsun.
Sen ol blogum. Ben böyle mutluluklarımı senle paylaşayım ve birgün seni terk edip gitmeyeyim hiç. Tamam mı?
Seviyorum seni. Kendine iyi bak ve de sakın bu dengesiz havalarda üşütüp hasta olma. Görüşürüz bir sonraki "sevgi kabarması"nda :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder